„Mysterium Lunae” w eklezjologii starożytnego kościoła

dc.contributor.author	Kaczmarek, Tomasz
dc.date.accessioned	2017-09-08T07:32:24Z
dc.date.available	2017-09-08T07:32:24Z
dc.date.issued	2011-12-28
dc.identifier.citation	Teologia i Człowiek, Vol. 17, pp. 43-59
dc.identifier.issn	2391-7598
dc.identifier.other	doi:10.12775/TiCz.2011.003
dc.identifier.uri	http://repozytorium.umk.pl/handle/item/4615
dc.description.abstract	W bogatym i barwnym języku symboliki eklezjologicznej starożytnego chrześcijaństwa zajmuje swoje poczesne miejsce figura księżyca, pojmowana jako symbol Kościoła. Mówi się o „tajemnicy księżyca” – mysterium lunae, odnoszonej do tajemnicy Chrystusa i Kościoła, a także do obrazu stanu moralnego wspólnoty Kościoła, której udziałem jest ciągła dialektyka konfrontowania „światła z ciemnością”.
dc.language.iso	pol
dc.rights	Attribution-NoDerivs 3.0 Poland
dc.rights	info:eu-repo/semantics/openAccess
dc.rights.uri	http://creativecommons.org/licenses/by-nd/3.0/pl/
dc.title	„Mysterium Lunae” w eklezjologii starożytnego kościoła
dc.type	info:eu-repo/semantics/article