Pielgrzymki do św. Jakuba z obszaru państwa zakonu krzyżackiego w Prusach - zarys problematyki

Abstract

W dziejach Kościoła ruch pielgrzymkowy jest bardzo trwałą cechą życia religijnego, pomimo zmieniających się przez wieki trendów pobożnościowych. Mamy tu również do czynienia ze zjawiskiem bardzo dynamicznym. Pielgrzymowanie to oczywiście także jedna z podstawowych cech religijności człowieka doby średniowiecza. Pośród wielu różnych miejsc, które przyciągały wiernych w tej epoce wyjątkowe zajmuje oczywiście Santiago de Compostela. Nie będzie przesadą, jeżeli stwierdzimy, że właśnie to miejsce ogniskowało kult jakubowy w całym chrześcijaństwie. To miejsce staje się także dobrą ilustracją omawianej rzeczywistości. Udawać się w pielgrzymkę na krańce znanego w średniowieczu świata, to musiało przemawiać. W niniejszym artykule przedstawiono kilka wybranych aspektów pielgrzymowania do św. Jakuba związanych z obszarem państwa zakonu krzyżackiego w Prusach. Mówimy tu więc o obszarze: ziemi chełmińskiej, Prus oraz Pomorza Gdańskiego. Na obszarze tym zakonnicy stworzyli interesując twór państwowy, który zasadniczo funkcjonował od lat trzydziestych XIII wieku do 1466 roku .