Konwergencja gospodarcza w wybranych krajach OECD w świetle testów kointegracji nieliniowej

Abstract

W artykule podjęto próbę weryfi kacji hipotezy konwergencji gospodarczej w odniesieniu do 8 krajów OECD: Australii, Francji, Japonii, Kanady, Stanów Zjednoczonych, Szwecji, Wielkiej Brytanii i Włoch, na podstawie danych rocznych z okresu po II wojnie światowej. W badaniu wykorzystano analizę kointegracji szeregów czasowych umożliwiającą weryfi kację hipotezy konwergencji deterministycznej i stochastycznej. W analizie tej zastosowano testy dopuszczające asymetrię i nieproporcjonalność prędkości dostosowania gospodarek do ich stanów równowagi, opisywane za pomocą – odpowiednio – logistycznych i wykładniczych funkcji przejścia w dwu- i trzyreżimowych modelach klasy STAR, tj. testy logistycznej i wykładniczej kointegracji wygładzonego przejścia. Osłabienie założenia o liniowości w analizie kointegracji pozwoliło wskazać znacznie więcej przypadków kointegracji oraz istotnie wzmocniło wnioskowanie na temat konwergencji gospodarczej. Procesy dostosowawcze do badanych zależności długookresowych wydają się charakteryzować oboma typami nieliniowości, tj. zarówno asymetrią, jak i nieproporcjonalnością. Otrzymane wyniki stoją w zgodzie z ekonometrycznymi implikacjami neoklasycznego modelu wzrostu Solowa-Swana.

The paper verifi es the convergence hypothesis for eight OECD economies: Australia, Canada, France, Italy, Japan, Sweden, the United Kingdom and the United States, utilising the annual post-war data. The examination makes use of cointegration analysis that enables to verify the deterministic as well as stochastic convergence hypotheses. In the empirical analysis tests allowing for asymmetric and nonproportional speeds of adjustments to steady states are used. The tests are based on logistic and exponential smooth transition autoregressive models for equilibtium errors and are reffered to as the LSTR (logistic smooth transition) and ESTR (exponential smooth transition) cointegration tests, respectively. The relaxation of the linearity assumption in the cointegration analysis let us to single out more cointegrating relationships and strengthen the inference in favour of the convergence hypothesis. The adjustment processes to the examined long-term relationships seem to be characterised by both types of nonlinearity, i.e. asymmetry and nonproportionality. The results stay in accordance with econometric implications of the neoclassical Solow-Swan growth model.