International Continence Society defines urinary incontinence as involuntary urine leakage in subjective assessment. It is essential that urinary incontinence is regarded to as a symptom not as a separate disease. Until recently, majority of the elderly society considered disorders connected with urinary continence a taboo topic. Higher awareness level and easier access to knowledge enable even the elderly patients to start therapy in the area of these afflictions more willingly. According to the world standards of urination disorders, in the first stage of treatment noninvasive treatment should be used and when it fails, surgical treatment is to be applied. It is especially crucial in geriatrics patients whose polymorbidity poses contraindications or higher risk to general anesthesia procedures. The following article presents the point of view of a physiotherapist and possibilities of using a wide range of noninvasive methods in the therapy of urination disorders. Classification of urination disorders is presented, as well as possible comorbidities relevant during urological physiotherapy
Międzynarodowe towarzystwo Kontynecji definiuje nietrzymanie moczu jako mimowolny wyciek moczu w subiektywnej ocenie. Istotnym jest fakt, że nietrzymanie moczu traktowane jest jako objaw a nie jako osobna jednostka chorobowa. . Zaburzenia związane z trzymaniem moczu były do niedawna uznawane przez większość starszego społeczeństwa jako temat tabu. Większa świadomość oraz łatwiejszy dostęp do wiedzy powodują, że nawet starsi pacjenci chętniej podejmują terapie w zakresie tych dolegliwości. Wg światowych standardów leczenia zaburzeń odda-wania moczu w pierwszym etapie leczenia należy wyko-rzystać leczenie nieinwazyjne, a gdy ono zawiedzie – zasto-sować winno się metody operacyjne. Szczególnie jest to istotne w przypadku pacjentów geriatrycznych, gdzie ze względu na wielochorobowość zabiegi pod narkozą są często objęte przeciwwskazaniem lub zwiększonym ryzykiem. Poniższy artykuł przedstawia punkt widzenia fizjo-terapeuty i możliwości zastosowania szeregu nieinwazyjnych metod terapii zaburzeń oddawania moczu. Ukazuje również klasyfikację zaburzeń związanych z oddawaniem moczu oraz przedstawia możliwe dolegliwości współistniejące istotne podczas pracy fizjoterapeuty urologicznego.