«Semen sanguinis martyrum, seges Ecclesiae» – Tajemnica wzrastania Kościoła według św. Augustyna

Abstract

Tra gli autori dell’epoca patristica che si occuparono del martirio cristiano, merita un’attenzione particolare sant’Agostino, vescovo di Ippona (+430), in quanto teologo molto illustre anche in questo campo. Secondo lui, il contributo dei martiri alla crescita della Chiesa non fu solo immenso, ma addirittura insostituibile. Possiamo parlare del martirio cristiano come di una particolare diaconia compiuta verso la Chiesa, dato che la più grande messe della Chiesa segue sempre la “seminagione del sangue” dei martiri, lo spargimento del sangue dettato dall’amore eroico verso Cristo e verso la Chiesa.

Przedmiotem studium jest męczeństwo za wiarę odczytywane przez św. Augustyna, największego spośród zachodnich Ojców Kościoła, który tak samo stał się najbardziej znaczącym autorytetem i na polu teologii męczeństwa w Kościele starożytnym. Uwaga skupia się na szczególnej diakonii pełnionej przez męczenników wobec przyjmowania daru zbawienia przez świat. Wyraża ją metafora sanguis martyrum – semen ecclesiae, znana w Kościele łacińskim od końca II wieku. Oddawana jest tu myśl, że za posiewem krwi postępuje zaraz żniwo umacniania się wspólnoty Kościoła, tak od strony jakościowej jak również ilościowej. Analiza stosowania tej metafory przez Augustyna w różnych sformułowaniach, prowadzi do stwierdzenia, że służy ona nie tyle do pogłębienia rozumienia męczeństwa, ile do ilustrowania – przez odwołanie się do bardzo czytelnego motywy zasiewu i zbioru – mniej wymagającym słuchaczom prawdy o niezastąpionej funkcji ofiary miłości dla owocowania ewangelii w świecie. Bez heroicznej miłości świadków ewangelii, prowadzącej ich do ofiary z życia na podobieństwo obumierania posianego ziarna w glebie, nie ma bogatego „żniwa” Kościoła. Ta tajemnica może urzeczywistniać się jedynie w mocy zjednoczenia z Chrystusem w Jego Mistycznym Ciele – Kościele.