Abstrakt:
Agnozje wiążą się z niezdolnością do odczytania istotnych aspektów informacji z sygnałów płynących ze zmysłów, są więc trudnościami w przetwarzaniu informacji wstępującej (bot-tom-up) od zmysłów do obszarów skojarzeniowych. W śród wielu typów agnozji wyróżnić można amuzję, związaną zwykle z niezdolnością do rozpoznawania wysokości dźwięku z
powodu niewłaściwego przetwarzania informacji słuchowej przez mózg. Wyobrażanie sobie
dźwięków wymaga aktywacji kory słuchowej przez obszary mózgu związane z pamięcią
skojarzeniową. Zbyt słabe pobudzenia zstępujące mogą prowadzić do agnozji słuchowej związanej z wyobraźnią, pomimo poprawnego słuchu muzycznego. Taka forma agnozji, którą
można to nazwać amuzją wyobrażeniową. nie została jeszcze opisana. W tej pracy przedstawiony został zarys problemu z punktu widzenia neurofenomenologii: z jednej strony mechanizmy przetwarzania informacji słuchowej przez mózgi, oraz związki amuzji wyobrażeniowej z talentem muzycznym, a z drugiej subiektywna perspektywa wewnętrzna.
