Drogi ekofilozofii

Abstract

Celem pracy jest przyjrzenie się projektowi filozofii ekologicznej jako sposobowi myśelenia, wpisującemu się w krytyczny wobec dziedzictwa ośewieceniowego nurt refleksji nad kulturą i porównanie go do powojennych rozważań przedstawicieli teorii krytycznej szkoły frankfurckiej. Chodzi o zastanowienie się nad możliwooecią włączenia propozycji ekofilozofii do nauczania filozofii oraz przyjrzenie się, jakie warunki musiałyby zostać w tym celu spełnione – byłaby to przede wszystkim konieczność dokonania redefinicji nowożytnego sposobu rozumienia nauki. W końcowej części porównuję wnioski teoretyczne płynące z dokonanej analizy z faktycznym rozwojem ekofilozofii jako dyscypliny akademickiej w Polsce. Tekst nie rości sobie pretensji do wyczerpującej analizy myśli ekologicznej – ma być tylko wstępnym przyjrzeniem się charakterowi namysłu uprawianego w tym nurcie.