Konstrukcja normatywna obowiązku nasadzeń zastępczych w polskim prawie ochrony przyrody

Abstract

A resolution on replacement planting, understood as a replacement of extracted trees and bushes with other trees and bushes, constitutes an element of trees and bushes removal permit. A decision on incorporating this element into a permit is made discretionary by an administrative body issuing it. A normative construction used in the environmental law corresponds with a deeply grounded doctrine of administrative law, which is the concept of an order. An order constitutes an additional provision of an administrative decision, on the base of which an addressee of the decision is obliged to fulfil additional administrative responsibilities. Assuming that an obligation of replacement planting resulting from trees and bushes removal permit is considered to be an order, in its definition provided by doctrine of administrative law, it leads to two fundamental conclusions: 1) failure to comply with the obligation of replacement planting does not directly influence the effectiveness of the permit, and all actions taken on its ground are considered legal, 2) failure to comply with the obligation of replacement planting leads to an obligation on the part of an administrative body to cause its compulsory execution.

Rozstrzygnięcie dotyczące nasadzeń zastępczych rozumianych jako zastąpienie usuwanych drzew lub krzewów innymi drzewami albo krzewami stanowi element zezwolenia na usunięcie drzew i krzewów, o zamieszczeniu którego orzeka uznaniowo organ wydający decyzję administracyjną. Zastosowana w Ustawie o ochronie przyrody konstrukcja normatywna odpowiada, ugruntowanej w doktrynie prawa administracyjnego, koncepcji zlecenia, stanowiącego klauzulę dodatkową aktu administracyjnego, na mocy której adresat tego aktu obciążony zostaje dodatkowym obowiązkiem administracyjnoprawnym. Przyjęcie, iż, wynikający z zezwolenia na usunięcie drzew lub krzewów, obowiązek nasadzeń zastępczych stanowi zlecenie w znaczeniu przyjętym w doktrynie prawa administracyjnego, prowadzi do dwóch zasadniczych wniosków: 1) niedopełnienie obowiązku nasadzeń zastępczych nie ma bezpośredniego wpływu na skuteczność (obowiązywanie) zezwolenia na usunięcie drzew i krzewów, a podejmowane na jego podstawie działania posiadają i zachowują przymiot legalności; 2) niedopełnienie obowiązku nasadzeń zastępczych przez adresata aktu powoduje powstanie po stronie organów obowiązku doprowadzenia do jego przymusowego wykonania.