Metabolic Syndrome – Epidemiological Problem?

Abstract

The main components of the metabolic syndrome (MetS) are abdominal obesity, hypertension, lipid disorders such as aterogenic dyslipidemia and carbohydrates disorders such as impaired fasting glucose or diabetes mellitus type 2 The first definition of MetS was described by Reaven in 1988 and was named as syndrome X. In the United States of America, the metabolic syndrome affects about 25 % of US adults. In Poland, data based on NATPOL PLUS study, according to NCEP-ATP III criteria, metabolic syndrome was ascertained in 20.3% of adult inhabitants, and taking into account IDF criteria MetS was recognized in 26.2% of investigated people. All components of the metabolic syndrome, such as abdominal obesity, hyperglycemia, hypertension and lipid disturbances (atherogenic dyslipidemia) together with age become more and more frequent, which leads to the increase of MetS in general population. The diagnosis of the metabolic syndrome is connected with about 3-4-times increase of the cardiovascular risk and it is to separate patients with cardiovascular episodes in possibly earliest clinical phase. It is diagnosed more and more frequently connected mostly with the increase of the number of people with the abdominal stoutness and growing insulin resistance. It is the world epidemiological problem, which should be fought against on the spot. It is an indication to initiate a suitable diet and the recommendation of a suitable physical effort for the purpose of initial prophylaxis. Certainly, pharmacological treatment should be initiated if necessary.

Głównymi elementami zespołu metabolicznego są otyłość brzuszna, nadciśnienie tętnicze, zaburzenia lipidowe pod postacią dyslipidemii aterogennej oraz zaburzenia gospodarki węglowodanowej pod postacią nieprawidłowej glikemii na czczo oraz cukrzycy typu 2. Pierwsza definicja zespołu metabolicznego została sformułowana przez Reavena w 1988 roku i nazwana zespołem X. W Stanach Zjednoczonych zespół metaboliczny występuje u około 25% dorosłych obywateli. W Polsce, na podstawie danych z badania NATPOL PLUS, zgodnie z przyjętymi kryteriami NCEP-ATP III, zespół metaboliczny został rozpoznany u 20,3% osób dorosłych, natomiast zgodnie z kryteriami IDF u 26,3% badanych. Wszystkie składowe zespołu metabolicznego, takie jak otyłość brzuszna, hiperglikemia, nadciśnienie tętnicze oraz zaburzenia lipidowe (dyslipidemia aterogenna) stają się coraz częstsze u osób starszych i prowadzą do wzrostu jego występowania w ogólnej populacji. Obecność zespołu metabolicznego wiążę się z około 3-4- krotnym wzrostem ryzyka sercowo-naczyniowego i ma wyodrębnić chorych zagrożonych epizodami sercowonaczyniowymi w możliwie jak najwcześniejszym stadium klinicznym. Jest on rozpoznawany coraz częściej i związany jest głównie ze zwiększeniem liczby osób z otyłością brzuszną i narastającą insulinoopornością. Jest to światowy problem epidemiologiczny, z którym trzeba walczyć w sposób intensywny. Jest wskazaniem do wdrożenia odpowiedniej diety oraz zalecenia odpowiedniego wysiłku fizycznego w celu pierwotnej profilaktyki. Oczywiście, jeżeli jest to konieczne, dodatkowo należy wdrożyć leczenie farmakologiczne.