Orientalizmy doby staropolskiej – adaptacja do języka polskiego (część I)

Abstract

Artykuł ukazuje adaptację wyrazów orientalnego pochodzenia do systemu gramatyczno-leksykalnego języka polskiego w dobie staropolskiej. Analizie podlegają zapożyczenia bezpośrednie i pośrednie z języków orientalnych, czyli z arabskiego, tureckiego i perskiego, notowane w SStp. Orientalizmy doby staropolskiej są przedstawione w porządku alfabetycznym. Opracowanie hasła polega na podaniu znaczenia wyrazu w tej dobie oraz opisaniu późniejszych zmian semantycznych (jeśli takowe zaistnieją), ustaleniu pochodzenia zapożyczenia w polszczyźnie (na podstawie monografii o wyrazach zapożyczonych w języku polskim, historycznych i etymologicznych słowników języka polskiego), podaniu dokumentacji źródłowej (na podstawie SStp i SPolXVI) w celu ustalenia stopnia adaptacji wyrazu zapożyczonego do systemu gramatyczno-leksykalnego polszczyzny. Wnioski z analizy materiału leksykalnego są sformułowane na podstawie kryteriów: autentyczności, pochodzenia, trwałości, zasięgu, stopnia i rodzaju adaptacji.