„Teraz żyję w najbardziej nieszczęśliwym szczęściu”. Rzecz o Akutagawie Ryūnosuke w 125. rocznicę jego urodzin

dc.contributor.author	Bednarczyk, Adam
dc.contributor.author	Zoete-Leśniczak, Marcelina de
dc.date.accessioned	2018-02-16T08:24:55Z
dc.date.available	2018-02-16T08:24:55Z
dc.date.issued	2017-12-29
dc.identifier.citation	Litteraria Copernicana, No. 4(24)/, pp. 9-11
dc.identifier.issn	1899-315X
dc.identifier.other	doi:10.12775/15456
dc.identifier.uri	http://repozytorium.umk.pl/handle/item/5029
dc.description.abstract	Smutny obraz gasnącej „wybitności literackiej piętnastolecia okresu Taishō” – jak Akutagawę określił Donald Keene – wyłania się nie tylko z opublikowanego już pośmiertnie Aru ahō no isshō ( Życie pewnego szaleńca , 1927), ale pobrzmiewa swoją nieuchronnością w wielu innych utworach tego pisarza, na długo przed jego samobójczą śmiercią. Choć od tamtego wydarzenia mija w tym roku dokładnie dziewięćdziesiąt lat, w sercach czytelników i miłośników twórczości Akutagawy pozostaje pytanie, dlaczego ten nieodżałowany koneser Wschodu i Zachodu musiał odejść tak niespodziewanie i szybko?
dc.language.iso	pol
dc.rights	Attribution-NoDerivs 3.0 Poland
dc.rights	info:eu-repo/semantics/openAccess
dc.rights.uri	http://creativecommons.org/licenses/by-nd/3.0/pl/
dc.title	„Teraz żyję w najbardziej nieszczęśliwym szczęściu”. Rzecz o Akutagawie Ryūnosuke w 125. rocznicę jego urodzin
dc.type	info:eu-repo/semantics/article