O najstarszych śladach kultu św. Jakuba Większego na Pomorzu Gdańskim i w Ziemi Chełmińskiej

Abstract

Obecność świętych w życiu Kościoła dynamizowała się z każdym kolejnym wiekiem jego istnienia. Zauważmy jednak, że pamięć o nich miała przede wszystkim charakter patronalny. Żyjący chrześcijanie szukali u nich ochrony, opieki, pośrednictwa, wstawiennictwa itd. Pragnienie posiadania świętego patrona osiągnęło swoje apogeum w średniowieczu i dotyczyło zarówno miejsc, pojedynczych osób, jak i różnych grup społecznych . Mimo różnych tendencji w historii kultu świętych, zjawisko to przetrwało i możemy je obserwować do dnia dzisiejszego. Tematem niniejszego artykułu jest ukazanie wybranych przejawów kultu jednego z najbardziej popularnych świętych okresu średniowiecza, mianowicie św. Jakuba Apostoła, na Pomorzu, a dokładnie w tej części Pomorza (włącznie z ziemią chełmińską), która w średniowieczu znalazła się granicach państwa zakonu krzyżackiego w Prusach. Pod względem podziału kościelnego dotyczy to terytorium diecezji chełmińskiej oraz Archidiakonatu Pomorskiego diecezji włocławskiej.