„Prawo do nienaznaczania”. O języku w badaniach i o kilku sposobach budowania zespołów, które mogą ten język poprawić

Abstract

Tekst przedstawia koncepcję „prawa do nienaznaczania”/niestygmatyzowania osób uczestniczących w badaniach jako elementu prawa do niebycia wykorzystanym/ wykorzystaną i ochrony przed krzywdą. Zagadnienie to omawiane jest na przykładzie trzech projektów badawczych (na temat ruchu LGBT* w Polsce, migrantów i migrantek pracujących w polskiej akademii oraz badania osób grubych). Autorka proponuje również trzy strategie budowania zespołów badawczych, które umożliwiłyby realizowanie w praktyce „prawa do nienaznaczania”, omawiając zalety i wady proponowanych rozwiązań.The text presents the concept of the right of research participants not to be stigmatised. This is an element of the right not to be exploited and to be protected from harm. The issue is discussed through the analysis of three examples of research projects (on the LGBT* movement in Poland, on migrants working in Polish academia, and on fat people in Poland). The author also proposes three strategies for building research teams that would enable this right to be implemented. The advantages and disadvantages of these strategies are also discussed.