Specyficzny kontekst społeczny i jego rola w teorii znaczenia późnego Wittgensteina

Abstract

Autorka podejmuje w artykule próbę objaśnienia sposobu, w jaki późny Wittgenstein rozumie kontekst społeczny i w jaki sposób wykorzystuje go w swojej teorii znaczenia jako użycia. Wskazuje ona na specyfi czne rozumienie przez niego kategorii praktyki, które odbiega od tradycyjnie fi lozofi cznego, czy potocznego ich ujęcia. W szczególności analizuje ona rolę, jaką przypisuje autor Dociekań praktyce w opisie języka. W tym celu poddaje stosownej interpretacji pojęcie „sposobu życia (Lebensform)” dowodząc, że jego pełne rozumienie może dokonać się po odrzuceniu podziału na to, co naturalne (biologiczne) i na to, co kulturowe. Przekonuje ona, że zgodnie z przyjętą metodologią, Wittgenstein nie jest zwolennikiem konwencjonalnego rozumienia znaczenia. Nie da się także w świetle jego teorii objaśnić „znaczenia” poprzez odwołanie jedynie do społecznego charakteru języka, odrzuca on bowiem dwuaspektowe teorie znaczenia, stąd pojęcie „tego, co społeczne” nie odgrywa tutaj roli wyjaśniającej. Artykuł zamyka krótka charakterystyka kategorii gramatyki oraz jej powiązań z szeroko rozumianą praktyką językową, kategorii wprowadzonych przez Wittgensteina do pełnego opisu funkcjonowania języka.

The author makes the attempt to explain the way in which the category of social context is understood in the late Wittgensteinian theory of meaning as use. She points out a unique notion of practice, which is explored by the author of Philosophical Investigations and which is very much different from the one which we can find in traditional philosophy and in common sense use. Specifically, she analysis the function which the category of practice plays in the Wittgenstein’s description of language. In order to do that she interprets the notion of the ‘form of life’ (Lebensform) arguing that it will only be fully understood after rejecting nature/culture division. She argues that according to his own methodology, Wittgen- stein is not an adherent of the conventional account of meaning. He is not explaining the notion of meaning by appealing to the social character of language because he rejects double-aspects theories of meaning, hence ‘the social’ does not play an explanatory role in his work. The article ends with the short description of the category of grammar and its connections with linguistic practices