Folklor indiański w "Otwartej ranie Ameryki" Aleksandry Ziółkowskiej-Boehm

Abstract

Celem artykułu jest próba ukazania wybranych elementów folkloru rdzennych mieszkańców Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej przez pryzmat opowieści i rozmów Aleksandry Ziółkowskiej-Boehm. Pochodząca z Łodzi pisarka i dziennikarka od lat 80. XX wieku mieszka w Kanadzie, a od kilkunastu lat w Wilmington w USA (stan Daleware). Folklor (i folkloryzm) tubylczych plemion Ameryki jest tematem niezwykle złożonym i zróżnicowanym. Aleksandra Ziółkowska-Boehm ukazała przede wszystkim folklor ludowy, wobec którego przyjęła postawę uważnego i wrażliwego obserwatora: podała czytelnikowi fakty, wstrzymując się od jednoznacznej ich oceny. Podczas pisania autorka wyzbywała się stereotypowych wyobrażeń, szukała stosownego tonu wypowiedzi. Akcentowała swoją polską tożsamość, a zarazem wykraczała daleko poza ramy polonocentryzmu. Jej komentarze nie pojawiają się zbyt często i są wyciszone, przez co nie eksponują nadmiernie autorskiego „ja”. Głównym bohaterem opowieści są zawsze Indianie oraz ich życie społeczno-kulturalne, którego istotny element wciąż stanowi folklor. Można by zaryzykować stwierdzenie (gdyż nie jest ono wyrażone explicite), że m.in. w folklorze i zjawiskach folklorystycznych autorka widzi szanse na zachowanie tożsamości plemiennej w realiach XXI wieku.