Konserwatywna krytyka humanitaryzmu. Część druga. Max Scheler, Hannah Arendt

Abstract

In the second part of the series of articles devoted to criticism of humanitarinism will be presented the position of M. Scheler and H. Arendt. Scheler focuses on showing the fundamental difference between Christian ethics and the Enlightenment egalitarianism, thus between the spiritual Christian love and the secular love of humanity. Hannah Arendt carries out the criticism of economization and the „socialization” of contemporary politics. She fits the ethos of humanity in the broader context of social and political change, blaming its „guilt” for the collapse of the public sphere and errors of modern revolution, which missed its „true” emancipatory potential.W drugiej części cyklu artykułów poświęcony krytyce humanitaryzmu zostanie przedstawione stanowisko M. Schelera i H. Arendt. Scheler skupia się na ukazaniu fundamentalnej różnicy między etyką chrześcijańską a oświeceniowym egalitaryzmem, miedzy etyką miłości chrześcijańskiej a świecką etyką umiłowania ludzkości. Arendt przeprowadza natomiast krytykę ekonomizacji i „socjalizacji” współczesnej polityki. Filozofka wpisuje etos humanitaryzmu w szerszy kontekst zmian społecznych i politycznych, obarczając go „winą” za upadek sfery publicznej i błędy nowoczesnych rewolucji, które zapoznały swój „prawdziwie” emancypacyjny potencjał.