Power-Sharing in Formal and Non-Formal Education

Abstract

Introduction: This article addresses the issue of power-sharing in formal and non-formal education, defined as the distribution of power in all matters that occur within the educational relationships in which individuals participate. Research Aim: This article aimed to identify three categories based on a review of existing research: factors influencing power relations among participants of formal and non-formal education; levels of power-sharing in education; and practices of power-sharing in education. Based on these categories, a comprehensive definition of power-sharing in education will be formulated. Evidence-based Facts: A total of 18 research reports obtained through a systematic search of the Scopus and Google Scholar databases were analysed. The selection criteria included relevance to the topic, identification of strategies, methods, research goals and questions, the study group and conclusions. The analysis distinguished factors influencing the power relationships between teachers and students, such as socio-cultural context, socioeconomic status, responses to students’ activities and mistakes, methods of formulating messages, educational regulations and school subjects. Nine levels of power-sharing were identified, considering the relationships between educational policy, local government, local environment, management, administration, teachers, students and parents and in various configurations of these groups. Additionally, a catalogue of power-sharing practices in the teacher-student relationship was created, encompassing six areas: content, assignments, rules, the teaching/learning process, evaluation and grading and organisation of space. Summary: The review identified areas within the field of power-sharing in education that require further research, particularly in preschool and early school education, which have been overlooked in previous studies.

Wprowadzenie: W artykule podjęto tematykę power-sharingu w edukacji formalnej i pozaformalnej rozumianego jako dzielenie się władzą we wszystkich sprawach, które dzieją się w relacji edukacyjnej, w której jednostki uczestniczą. Cel badań: Celem tego artykułu było wyznaczenie na podstawie przeglądu badań trzech kategorii: czynników wpływających na relacje władzy między uczestnikami edukacji formalnej i pozaformalnej; poziomów występowania dzielenia władzy w edukacji; praktyk współdzielenia władzy w edukacji – i na tej podstawie sformułowanie szerokiej definicji power-sharingu w edukacji. Stan wiedzy: Analizie poddano 18 raportów z badań uzyskanych po usystematyzowanym przeszukiwaniu baz Scopus i Google Scholar. Kryteria, którymi kierowano się w ich selekcji to m.in. zgodność z tematyką, wskazanie strategii, metod, celów i pytań badawczych, badanej grupy i uzyskanych wniosków. W oparciu o dostępne raporty badawcze udało się wyróżnić czynniki wpływające na relację władzy między nauczycielami a uczniami, takie jak: kontekst społeczno-kulturowy, status socjoekonomiczny, reakcja na aktywność uczniów i uczennic oraz popełniane błędy, sposób formułowania komunikatów, regulacje oświatowe i wewnątrzszkolne, przedmioty szkolne. Wyróżniono dziewięć poziomów uwzględniających relacje władzy między polityką oświatową, samorządem terytorialnym, środowiskiem lokalnym, dyrekcją, administracją, obsługą, nauczycielami, uczniami, rodzicami i uczniami w różnej konfiguracji. Ponadto, udało się stworzyć katalog praktyk power-sharingu w relacji nauczyciele-uczniowie w odniesieniu do sześciu obszarów: poruszanych treści, zadań domowych i zaliczeniowych, zasad obowiązujących w przestrzeni uczenia się i procesu ich kształtowania, procesu nauczania/uczenia się, ewaluacji i oceniania, organizacji przestrzeni. Podsumowanie: Dokonanie przeglądu pozwoliło dostrzec obszary w zakresie współdzielenia władzy w edukacji, które wymagają dalszych badań, takie jak edukacja przedszkolna i wczesnoszkolna pomijane w dotychczasowych badaniach.