Abstrakt:
1. Opracowano ulepszone postępowanie prowadzące do szybkiego oczyszczenia arylosulfataz A (ASA) i B (ASB) narządów wołowych do stanu bliskiego jednorodności elektroforetycznej. Kolejne procedury chromatograficzne zostały tak dobrane, że wyeliminowana została konieczność czasochłonnego zagęszczania preparatów przez ultrafiltrację, podczas której występują znaczne straty aktywności.
2. Uzyskano specyficzne, poliklonalne przeciwciała: IgG „anty ASA” i IgG „anty B1 I”. Przeciwciała te wyodrębniono z surowicy i oczyszczono na kolumnie białko A–sefarozy, otrzymując preparaty o wysokim mianie.
3. Miareczkowania immunologiczne wykazały bardzo wysokie podobieństwo czterech molekularnych form arylosulfatazy B. Sugeruje to silnie, że nie są to odrębne izoenzymy jak się niekiedy uważa, a najprawdopodobniej konformery ładunkowe, powstałe w wyniku procesów potranslacyjnych.
4. Stosując technikę immunomiareczkowania wykazano bardzo duże podobieństwo ASB z wątroby wołu i szczura. Ludzka ASB różniła się znacznie od ASB wołowej. Arylosulfatazy B z wątroby gołębia i minoga wykazywały brak immunologicznego podobieństwa do ASB wołowej.
5. Arylosulfataza A wołowa i owcza są immunologicznie identyczne. Wieprzowa ASA różni się bardzo nieznacznie od ASA wołowej. Świadczy to o wysokim podobieństwie strukturalnym tych trzech enzymów. Arylosulfataza A łożyska ludzkiego wykazuje znaczną odrębność immunologiczną w stosunku do enzymu wołowego.