Dopuszczalność umów prorogacyjnych w sprawach z zakresu prawa pracy Glosa do postanowienia Sądu Najwyższego z 13 lutego 2014 r., II PZP 1/13

Abstract

Sąd Najwyższy w glosowanym wyroku uznał za niedopuszczalne zawieranie między pracodawcą a pracownikiem umów prorogacyjnych. W ocenie Sądu Najwyższego art. 461 §1 k.p.c. zawiera kompletną regulację, która wyłącza stosowanie innych przepisów o właściwości miejscowej sądu w sprawach z zakresu prawa pracy, w tym art. 46 k.p.c. Zdaniem Autorki, de lege lata strony stosunku pracy mogą zawierać umowę prorogacyjną. Art. 461 §1 k.p.c. daje stronom możliwość wyboru między właściwością miejscową ogólną oraz przemienną, a jednocześnie przepis ten nie wyłącza dopuszczalności stosowania art. 46 k.p.c. w sprawach z zakresu prawa pracy.

In the judgement the Supreme Court excluded possibility to enter into prorogation agreement between an employer and an employee. In the opinion of the Supreme Court art. 461 §1 Code of Civil Procedure (CCP) is a complete regulation, which excludes other regulations of territorial jurisdiction of a court in labour law cases, e.g. art. 46 CCP. In the Author's point of view de lege lata parties of an employment relationship are allowed to enter into a prorogation agreement. Art. 461 §1 CCP gives parties the possibility to choose territorial jurisdiction of a court in labour law cases and, at the same time, the provisions of this article does not exclude the applicability of art. 46 CCP aforementioned.