Antropologiczne praktykowanie teorii demokracji

Abstract

Anthropologists, when studying democracies that function within various local contexts, try to reconstruct them so as to show their diversity, dissimilarity and untranslatability. They do not abandon, however, the diversity of theoretical perspectives present within or originating from their field. No matter how anthropological knowledge is created, derived from the studies, local or personal cultural experience, or from academic community, it includes theoretical perspectives and discussions within their framework. It is also true about democracy and its diverse theory. Hence studying democracy in anthropological perspective involves practising the theory of democracy. To follow this thought enables to show the specificity of anthropological studies devoted to democracy, and to present their political references. Focusing attention on studies carried out in various cultural contexts enables to show various applications of the theory of democracy, as well as to complement and enrich the reflection with the socio-cultural aspects. Democracy as such must be studied and reconstructed in its concrete applications, entangled in the nexus of various relations and discourses, without the use of simple distinctions like Western - non Western, global - local, national - international, high - low, formal - informal, discourse - practice.

Antropolodzy badający demokracje funkcjonujące w odrębnych kontekstach lokalnych starają się rekonstruować je w swej różnorodności, odmienności, nieprzekładalności. Nie pozbawiają się jednak teoretycznego zróżnicowania ujęć demokracji powstałych na ich rodzimym gruncie lub z tego gruntu pochodzących. Jakkolwiek byłaby tworzona wiedza antropologiczna, zapośredniczona z badanego, lokalnego lub własnego kulturowego odniesienia, z profesjonalnej wspólnoty zawodowej, to i tak zawiera ujęcia teoretyczne i obejmuje dyskusje w ich ramach. Dotyczy to w takim samym stopniu demokracji i jej zróżnicowanej teorii. Antropologia badająca demokrację jest więc w takim sensie praktykowaniem teorii demokracji. Pójście tym tropem pozwala na ukazanie specyfiki prac i badań antropologicznych poświęconych demokracji oraz wskazanie ich odniesień politycznych. Skupienie uwagi na badaniach prowadzonych w różnych kontekstach kulturowych pozwala na zaprezentowanie różnorodnych zastosowań teorii demokracji, uzupełnienie i wzbogacenie rozważań prowadzonych na jej gruncie o specyficzne aspekty społeczno-kulturowe. Demokracja sama jako taka musi być badana i rekonstruowana w konkretnych użyciach w zagmatwanym splocie różnych relacji i dyskursów, bez prostych podziałów zachodnie–niezachodnie, globalne–lokalne, krajowe–międzynarodowe, wysokie–niskie, oficjalne–nieoficjalne, dyskurs–praktyka.