Zagłosuj na poetę

Abstract

Slam is a form of presenting poetry and can be placed within the boundaries of a performance. A spontaneous course of events and the instinctive reaction of the audience are characteristic of those meetings. Moreover, it is the public that evaluate the contestants and thus choose the winner. The competitive character of the entire enterprise is stressed as soon as the posters appear, and those willing to take part create their description and declare their candidacy. It is because in concept slam poetry's function is to oppose the official circulation of poetry, its critics and literature theorists. In this way, these events are part of a wider range of projects questioning the so-called official or higher culture, while at the same time leading to the undermining of this quite anachronistic division. Slam is also a fully democratized form of practicing poetry, its democratic shape emphasized by the organizers and experienced by the constant and random audience. Just as anyone can present their poetry, anyone can be a part of the audience and evaluate the contestants. Therefore, it is not a bunch of critics that estimate the value of the performances, but emotionally and situationally attuned contestants. With its interesting use of democracy and opposing potential, slam is becoming a form of practicing poetry which embodies and reflects fundamental tensions which are present in contemporary culture, particularly within politically involved disputes over the shape of modern democracy. As such, Slam appears as a physical and artistic expression of the opposition and conflicts articulated in the critique of the dominant model of modern democracy.

Slam jest formą prezentowania poezji na pograniczu performensu. Tego typu wydarzenia mają zwykle dość żywiołowy przebieg i wpisana jest w nie reakcja publiczności. Ta zresztą ocenia poetów wybierając w drodze swoistego konkursu najlepszego z nich. Już na poziomie deklaracji, plakatów anonsujących czy innych somoopisów podkreślony zostaje kontestacyjny charakter całego przedsięwzięcia. W zamyśle bowiem slam ma sprzeciwiać się oficjalnemu obiegowi poezji, krytykom i teoretykom literatury. W ten sposób takie wydarzenia wpisują się w szerszą gamę projektów kontestujących kulturę oficjalną czy wysoką, jednocześnie prowadząc do podważenia tego dość anachronicznego podziału. Slam jest także całkowicie zdemokratyzowaną formą uprawiania poezji, jego demokratyczny kształt jest podkreślany przez organizatorów i doświadczany przez stałą i przypadkową publiczność. Każdy może zaprezentować swoją poezję, każdy może stać się oceniającym. Nie decyduje o wartości wystąpienia grono krytyków, tylko emocjonalnie i sytuacyjnie nastrojeni uczestnicy. Interesujące wykorzystanie demokracji i kontestujący potencjał slamu sprawiają, iż staje się on formą uprawiana poezji ucieleśniającą i odzwierciedlającą zasadnicze napięcia obecne w kulturze współczesnej, szczególnie zaś w obrębie zaangażowanych politycznie sporów o kształt współczesnych demokracji. Jako taki slam staje się materialnym i artystycznym wyrazem sprzeciwów i konfliktów artykułowanych w krytyce dominującego wzorca współczesnej demokracji.