I wojna i (nie)pokój. Motyw traumy i powojennej odnowy w literaturze francuskiej, angielskiej i kanadyjskiej przełomu XX i XXI wieku

Abstract

Artykuł stanowi analizę postaci weterana w literaturze francuskiej, angielskiej i kanadyjskiej przełomu XX oraz XXI wieku. Autorka kreśli portret żołnierza I wojny jako figury abiektu, nie-osoby, zawieszonej w przestrzeni liminalnej. Następnie analizuje relację między nieprzepracowaną traumą, działającą destrukcyjnie na podmiot, a przepracowaniem urazu, które pozwala weteranowi odbudować swoje życie. Interpretuje powieści, które wpisują się w „kulturę rany”, koncentrując się na urazie doznanym przez żołnierza I wojny, uniemożliwiającym mu powrót do normalnego życia. Oprócz poetyki traumy, uczulającej czytelnika na tragedię doznaną przez tysiące mężczyzn w trakcie konfliktu, autorka ukazuje również, w jaki sposób przepracowanie traumy może prowadzić do zaangażowania społecznego. Obok urazu istotny w analizowanej prozie jest więc również wątek wytrwałości i odnowy. Niepokój, którego źródłem jest wojna, pobudza bohaterów do działania na rzecz pokoju.