„Pierwszy człowiek” Alberta Camusa na tle ponowoczesnych narracji o Wielkiej Wojnie
Loading...
Date
Authors
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Abstract
Celem artykułu jest analiza pośmiertnie wydanej, w roku 1994, nieukończonej powieści Alberta Camusa Pierwszy człowiek , zajmującej szczególne miejsce pośród utworów opowiadających o postpamięciowym odkrywaniu traumy Wielkiej Wojny. W tekście Camusa, pisanym pod koniec lat pięćdziesiątych, odnajdujemy cechy zbieżne z narracjami ponowoczesnymi tworzonymi trzy dekady później, określanymi jako autofikcje (Doubrovsky), opowieści filiacyjne , powieści archeologiczne (Viart). Artykuł wykazuje równocześnie relacje w Pierwszym człowieku między postpamięcią I wojny, manifestującą się jako proces przejścia od doświadczenia nieobecności do uświadomienia utraty (LaCapra) a heterogeniczną formą utworu, traktowaną jako przykład dzieła otwartego (Eco).
Description
Keywords
Wielka Wojna, autofikcja, postpamięć, opowieści filiacyjne, powieści archeologiczne, dzieło otwarte, nieobecność, utrata
Citation
Litteraria Copernicana, No. 3(27)/, pp. 103-120
Collections
Endorsement
Review
Supplemented By
Referenced By
Creative Commons license
Except where otherwised noted, this item's license is described as Attribution-NoDerivs 3.0 Poland