„Pierwszy człowiek” Alberta Camusa na tle ponowoczesnych narracji o Wielkiej Wojnie

Loading...
Thumbnail Image

Journal Title

Journal ISSN

Volume Title

Publisher

Abstract

Celem artykułu jest analiza pośmiertnie wydanej, w roku 1994, nieukończonej powieści Alberta Camusa Pierwszy człowiek , zajmującej szczególne miejsce pośród utworów opowiadających o postpamięciowym odkrywaniu traumy Wielkiej Wojny. W tekście Camusa, pisanym pod koniec lat pięćdziesiątych, odnajdujemy cechy zbieżne z narracjami ponowoczesnymi tworzonymi trzy dekady później, określanymi jako autofikcje (Doubrovsky), opowieści filiacyjne , powieści archeologiczne (Viart). Artykuł wykazuje równocześnie relacje w Pierwszym człowieku między postpamięcią I wojny, manifestującą się jako proces przejścia od doświadczenia nieobecności do uświadomienia utraty (LaCapra) a heterogeniczną formą utworu, traktowaną jako przykład dzieła otwartego (Eco).

Description

Keywords

Wielka Wojna, autofikcja, postpamięć, opowieści filiacyjne, powieści archeologiczne, dzieło otwarte, nieobecność, utrata

Citation

Litteraria Copernicana, No. 3(27)/, pp. 103-120

Collections

Endorsement

Review

Supplemented By

Referenced By

Creative Commons license

Except where otherwised noted, this item's license is described as Attribution-NoDerivs 3.0 Poland