Plan Brady’ego nie zlikwidował wprawdzie problemu ogromnego obciążenia krajów rozwijających się zagranicznymi długami, umożliwił jednak części z nich stopniowo odzyskać status wiarygodnego dłużnika, przyciągnąć inwestorów i zdynamizować wzrost gospodarczy, pozwalając tym samym na dalsze zwiększanie przepływów kapitału zarówno do krajów dłużników, jak i do krajów wierzycieli. Jednak konieczna jest dalsza restrukturyzacja zagranicznych długów krajów rozwijających się, zwłaszcza tych najbiedniejszych, zarówno z punktu widzenia dłużników, jak i wierzycieli, którzy przecież także mają interes w tym, by kraje rozwijające się przezwyciężały bieżące problemy gospodarcze i przeciwdziałały kryzysom.
Niniejszy artykuł przybliża istotę obligacji Brady’ego jako głównego instrumentu, przy pomocy którego w latach 90. XX wieku dokonano restrukturyzacji zadłużenia zagranicznego największych dłużników wobec prywatnych banków.
The Brady plan didn’t eliminate problem of the foreign debt burden of developing countries, but this debt relief helped them to restore investment and growth and to become a reliable debtor, that resulted in increase of capital flows to all parties – debtor-countries and creditor-countries. The external debt burden should be further reduced – especially the debt of the low-income countries. It’s necessary not only for the sake of the debtors, but also for the sake of the creditors, who have an important long-run stake in allowing the developing countries to surmount the current crisis and to avoid them in the future.
This article present the clue of the Brady bonds – one of the main financial instruments that were issued in the 1990s by a middle-income developing countries as a result of restructuring
of their defaulted commercial bank loans under the Brady Plan.
