Skrobia dialdehydowa – synteza i charakterystyka nowych czynników sieciujących dla powłok polimerowych

Abstract

Odpowiednio zmodyfikowana skrobia, stanowiąca polisacharyd zawierający reaktywne ugrupowania aldehydowe znajduje coraz szersze zastosowanie, jako czynnik sieciujący w inżynierii tkankowej (projektowanie implantów), farmacji (immobilizacja enzymów) oraz przemyśle spożywczym (otrzymywanie folii do pakowania żywności). Polisacharydowe czynniki sieciujące otrzymywane są poprzez proces selektywnego utleniania polisacharydu roztworem nadjodanu sodu, w wyniku czego, następuje rozerwanie wiązania pomiędzy 2 i 3 atomem węgla w pierścieniu piranozowym. Proces sieciowania polega na reakcji grup funkcyjnych polimeru z grupami funkcyjnymi czynników sieciujących. Umożliwia to tworzenie wiązań kowalencyjnych, które korzystnie wpływają na cechy otrzymanego materiału. W przeciwieństwie do powszechnie stosowanych czynników sieciujących, takich jak: aldehyd glutarowy i epichlorohydryna, polisacharydy zawierające ugrupowania aldehydowe nie wywołują efektu cytotoksyczności. W ramach niniejszej pracy otrzymano szereg czynników sieciujących - skrobi dialdehydowych różniących się zawartością grup aldehydowych oraz ich botanicznym pochodzeniem. Uzyskany materiał zanalizowano przy pomocy zdjęć SEM oraz analizy ATR-FTIR, a także określono zawartość grup aldehydowych, fotostabilność otrzymanych związków oraz charakter powierzchni uzyskanego materiału.

Description

Keywords

czynniki sieciujące, skrobia dialdehydowa, fotostabilność, utlenianie polisacharydów

Citation

Collections

Endorsement

Review

Supplemented By

Referenced By

Creative Commons license

Except where otherwised noted, this item's license is described as CC0 1.0 Universal