Stosunki dwustronne RP w latach 1990–2002 na podstawie analizy corocznych informacji rządu o polityce zagranicznej państwa

Abstract

The aim of this book was to verify whether, in respect of bilateral relations, Polish foreign policy in the period 1990-2002 was characterized by constancy of pursued goals and taken standpoints. The author verified five specific hypotheses concentrated on: constancy of specified geographical directions of bilateral relations and states assigned to them, constancy of attention devoted to all bilateral relations, to specified geographical directions and to crucial states. The theoretical basis of the book is the concept of issue salience, referring to the importance that an actor assigns to the matter in comparison to other political issues. Using it own quantitative and qualitative content analysis – technique for salience estimation – the author has examined the thirteen annual information on the government's foreign policy given by Polish Ministers of Foreign Affairs. The technique allowed, in the first place, on the selection of the documents content that meet the criteria for goal or position and the division of the text into separate paragraphs subordinated always to exclusively one matter. In the case of hypotheses H1 and H2 this step have been followed by a qualitative analysis of the content and confronted with the conclusions drawn from the national and international context of that time. Whereas, in the second stage of validating hypotheses H3, H4 and H5 selected goals and standpoints were ranked according to the weight attaching to them: by the number of words criterion and the reference order criterion. The last step of the process in this case was the interpretation of the results of quantitative analysis in the light of the most important international events and political option who has the power in Poland at that time.

Celem książki było zweryfikowanie czy w odniesieniu do relacji dwustronnych polska polityka zagraniczna w latach 1990-2002 charakteryzowała się stałością wyznaczanych celów i zajmowanych stanowisk. Weryfikacji poddano pięć hipotez pomocniczych dotyczących: stałości wyszczególnionych kierunków geograficznych stosunków bilateralnych oraz przyporządkowanych do nich państw, a także stałości rozkładu uwagi poświęcanej wszystkim stosunkom bilateralnym, wyszczególnionym kierunkom geograficznym oraz kluczowym państwom. W książce zastosowano metodę badania dokumentów. Podstawą teoretyczną pracy jest koncept wyrazistości kwestii (issue salience), odnoszący się do wagi i znaczenia, jaką aktor przypisuje danej kwestii na tle innych zagadnień politycznych. Przy pomocy autorskiej ilościowo-jakościowej techniki analizy treści – techniki szacowania wyrazistości (technique for salience estimation) – autorka przebadała trzynaście dorocznych informacji odnośnie do stanu polityki zagranicznej szefów polskiej dyplomacji. Zastosowana technika pozwoliła w pierwszej kolejności na wyselekcjonowanie z treści dokumentów kwestii spełniających kryteria celu lub stanowiska oraz podział tekstu na rozłączne ustępy podporządkowane zawsze konkretnemu i wyłącznie jednemu zagadnieniu. W przypadku hipotez H1 i H2 dokonano następnie jakościowej analizy treści oraz skonfrontowano wyciągnięte z niej wnioski z ówczesnym kontekstem krajowym i międzynarodowym. Z kolei w drugim etapie weryfikowania hipotez H3, H4 i H5 wyselekcjonowane cele i stanowiska uszeregowano wedle przywiązywanej do nich wagi: poprzez kryterium ilości słów oraz kryterium kolejności przywołania danej kwestii w tekście. Ostatni etap procesu polegał w tym wypadku na interpretacji otrzymanych wyników badań ilościowych w świetle najważniejszych wydarzeń międzynarodowych oraz opcji politycznej sprawującej ówcześnie władzę w Polsce.