Część archaiczna pieśni ojczystej: „wyrafinowany artyzm” a majuskuły jako znaki delimitacji wiersza (źródło versus imitacyjne konstrukcje)

dc.contributor.author	Obremski, Krzysztof
dc.date.accessioned	2017-01-17T15:37:55Z
dc.date.available	2017-01-17T15:37:55Z
dc.date.issued	2016-10-07
dc.identifier.citation	Litteraria Copernicana, No. 3(19)/, pp. 99-117
dc.identifier.issn	1899-315X
dc.identifier.other	doi:10.12775/LC.2016.039
dc.identifier.uri	http://repozytorium.umk.pl/handle/item/3966
dc.description.abstract	Bogurodzica przekazu kcyńskiego z jej majuskułami jako znakami delimitacji wiersza to podstawa źródłowa zakwestionowania „wyrafino wanego artyzmu” pieśni ojczystej. Jest on nie pierwotnym walorem najstarszego przekazu, lecz wtórnym konstruktem Mediewistów Imitatorów. Przedstawione przez nich wielorakie postacie wierszowego „obrazu” Bogurodzicy prowadzą do podstawowego pytania o tekstowy stan rzeczy: mówimy o sześciu wariantach jednego wiersza czy też o sześciu samoistnych wierszach opatrzonych identycznym tytułem? Majuskuły przekazu kcyńskiego jako znaki delimitacji tekstu dzielonego na wersy pozwalają powiedzieć: Bogurodzica to jedynie „wierszydło”.
dc.language.iso	pol
dc.rights	Attribution-NoDerivs 3.0 Poland
dc.rights	info:eu-repo/semantics/openAccess
dc.rights.uri	http://creativecommons.org/licenses/by-nd/3.0/pl/
dc.title	Część archaiczna pieśni ojczystej: „wyrafinowany artyzm” a majuskuły jako znaki delimitacji wiersza (źródło versus imitacyjne konstrukcje)
dc.type	info:eu-repo/semantics/article