Osobowość seniora – dylemat ciągłości w świecie ponowoczesnym

Abstract

This article focuses on the personality of seniors in postmodern world. Author shows the concepts of continuity and discontinuity of elderly people personality in modern times. Postmodernity and the changes which take place within the society become increasingly studied phenomenon. Social transformations, including cultural, technological or social changes affect elderly people who have to find themselves in a reality so different from the one previously known to them. Respect for the elders’ wisdom and a tribute to history are not as obvious values as they used to be a few years ago. Concepts describing the continuity of personality of elderly people suggest that people have the same characteristics during the whole life (continuity) or that their personality can change by numerous crises and external factors (discontinuity). The way elderly people adjust themselves to the postmodern realities has an impact on positive or negative ageing.

Tematem artykułu jest osobowość seniora w świecie ponowoczesnym. Autorka ukazała koncepcje ciągłości i nieciągłości osobowości osób starszych w dobie przemian czasów współczesnych. Ponowoczesność i zmiany dokonujące się w społeczeństwie to coraz częściej badane zjawiska. Transformacje społeczne, na które składają się zarówno zmiany kulturowe, jak i technologiczne czy społeczne dotykają osoby starsze, które na nowo muszą odnaleźć się w rzeczywistości, tak różnej od dotąd im znanej. Poszanowanie mądrości osób starszych i hołd dla historii nie są tak oczywistymi wartościami jak kilka lat temu. Koncepcje opisujące ciągłość osobowości człowieka starszego traktują o tym, iż człowiek posiada te same cechy przez całe życie (ciągłość) bądź jego osobowość zmienia się przez liczne kryzysy czy czynniki zewnętrze oddziaływujące na osobowość (nieciągłość). To, w jaki sposób osoba starsza dostosuje się do realiów ponowoczesności, wpływa na jego pozytywne lub negatywne starzenie się.