Abstrakt:
Ryszard Mienicki stopniowo stawał się badaczem problemów archiwistycznych. Jak większość rówieśników, zaczynał pracę w archiwum wileńskim legitymując się wyższym wykształceniem w zakresie historii. W jego przypadku było ono uzupełnione wiedzą z zakresu prawa. Proacując w archiwum w Wilnie połączył wiedzę historyka czasów nowożytnych z zaangażowaniem i dążeniem do skrupulatnego wypełniania codziennych obowiązków archiwalnych. Różnorodność prac archiwalnych jakim Mienicki oddawał się na co dzień, wkład w poszerzanie wiedzy zawodowej i naturalne zdolności pozwoliły mu stać się archiwistą wybitnym.
Przemiana ta nie pozostała bez wpływu na jego aktywność naukową. Nie rezygnując ze swoich zainteresowań historycznych, Mienicki uczynił przedmiotem swoich badań archiwa. W miarę upływu czasu, zaczął studiom archiwoznawczym, przydawać walory pomocy informacyjnych. Wykorzystując doświadczenia zawodowe, starał się nie pozostawać na uboczu dyskusji nad ważnymi problemami teoretycznymi i metodycznymi, która toczyła się w Polsce w latach 20. i 30. ubiegłego wieku. Włączył się w nią sam, korzystał także z jej dorobku.
