Abstrakt:
Autor z aprobatą odniósł się do stanowiska sformułowanego przez Sąd Najwyższy w przedmiocie zakwalifikowania jako czyn niedozwolony uchybień banku przy zawieraniu i wykonywaniu tzw. transakcji terminowych. Zjawisko tzw. toksycznych opcji walutowych przetoczyło się przez polską gospodarkę na przełomie lat 2008-2009 i wzbudziło znaczne kontrowersje, głównie ze względu na sposób działania banków, które w tym czasie wystąpiły z intensywnym (wręcz nachalnym) marketingiem nowoczesnych "produktów bankowych", nie do końca akceptowanych świadomie przez klientów (przedsiębiorców). Wykorzystanie w przypadku terminowych transakcji walutowych mechanizmu dźwigni finansowej doprowadziło do powstania nieoczekiwanych uszczerbków w majątkach kontrahentów banków. Przedsiębiorcy zarzucali bankom złą wiarę i nieuczciwość ("wpuszczenie w maliny"). Prawna kwalifikacja tych zobowiązań jest dość skomplikowana, ze względu na charakter, przedmiot i treść. Autor z dużą wnikliwością odnosi się do jednego precedensowych opublikowanych orzeczeń, dokonując egzegezy poglądów istotnych dla praktyki oraz perspektywicznego rozstrzygania podobnych spraw w przyszłości. Publikacja Autora jest pierwszą w prawie polskim na ten temat. Do podjętych wątków szczegółowych należy m.in. ocena zasadności sięgnięcia przez bank do zabezpieczeń wierzytelności ustanowionych przez klientów, ocena wykonania przez bank obowiązków informacyjnych (o ryzyku), czy też analiza przesłanek podstępu.
Ta pozycja jest udostępniona na licencji Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Poland