Glosa do wyroku SN z dnia 15 lutego 2007 roku, I CSK 358/07, opubl. Biuletyn SN 2008, nr 5, s. 12

Abstract

Autor z aprobatą odniósł się do stanowiska wyrażonego przez SN, który w tezie glosowanego orzeczenia przyjął, że udzielenie nierzetelnych informacji o gromadzonych i przetwarzanych danych osobowych może uzasadniać ochronę przewidzianą w art. 23 i 24 kodeksu cywilnego, jeżeli doprowadziło do naruszenia dóbr osobistych. Wyjątkowość glosowanego orzeczenia wiąże się z podmiotową kwalifikacją osoby naruszającej dobra osobiste. Było nią biuro informacji kredytowej (BIK), które na zlecenie banków gromadziło informacje o klientach oraz potencjalnych klientach banków. W sprawie banki odmawiały osobie fizycznej udzielenia kredytu bez podania przyczyn. Dopiero kolejny bank wyjaśnił, że wnioskodawca figuruje w bazie danych zawierającej dane o niewiarygodnych kredytobiorcach, chociaż nie ma on żadnych zaległości płatniczej względem żadnej instytucji bankowej. Przyczyna tego stanu rzeczy była prozaiczna (w praktyce niestety dość nagminna) - biuro informacji kredytowej nie dokonało aktualizacji danych, a oprócz tego bankom udzielało innych informacji, niż potencjalnym kredytobiorcom. Autor dokonuje wnikliwej analizy sprawy w zakresie tezy i uzasadnienia, osiągając również liczne wnioski towarzyszące - głównie w zakresie obowiązku udzielania informacji.