The evaluation of the results of surgical treatment of forearm shaft fractures in children using elastic intramedullary stabilization in our ward

Abstract

Children supracndylar fractures are among the most common fractures of the elbows. The variety of methods of treatment indicates that there is no unified and effective surgical treatment for all types of fractures. The aim of the study was clinical and radiological evaluation of the comparative results of treatment of supracondylar fractures of the humerus in children by closed reduction method for stabilizing wires “K” and open method for setting the stabilization crossed wires. We analyzed 289 cases of spracondylar fractures of the humerus in children age from 2 to 17 years old. The classification of a division of fractures of Gartland with Wilkins modification was used. The evaluation of results of treatment is based on the modified rating scales given by Faflik and Jasiński. The good outcome was achieved at 81% of patients, who were operated with the method of closed reduction, and 80% of cases after open reduction. The largest percentage of unsatisfactory results was obtained when more than 2 or incomplete repositions - usually open ones - were performed.

Złamania nadkłykciowe u dzieci są jednymi z najczęściej spotykanych złamań w obrębie stawu łokciowego. Różnorodność stosowanych metod leczenia wskazuje, iż nie ma jednolitej i skutecznej techniki operacyjnej dla wszystkich typów złamań. Celem pracy była kliniczna i radiologiczna ocena porównawcza wyników leczenia złamań nadkłykciowych kości ramiennej u dzieci metodą repozycji zamkniętej ze stabilizacją drutami „K” oraz metoda otwartego nastawienia również ze stabilizacją „skrzyżną”drutami. Analizie poddano 289 przypadków złamań nadkłykciowych kości ramiennej u dzieci w wieku od 2 do 17 lat. Do klasyfikacji złamań zastosowano podział Gartlanda w modyfikacji Wilkinsa. Oceny wyników leczenia dokonano w oparciu o zmodyfikowaną skalę ocen podaną przez Faflika i Jasińskiego. Dobry wynik leczenia uzyskano u 81% chorych, operowanych metodą zamkniętej repozycji i 80% przypadków po repozycji otwartej. Największy odsetek wyników niezadowalających uzyskaliśmy u chorych, u których wykonano więcej niż dwie repozycje lub niepełną repozycję, zwykle sposobem otwartym. Powyższe analizy pozwoliły na wyciagnięcie następujących wniosków: 1. Objawy uszkodzenia nerwów kończyny górnej są częstym powikłaniem złamań nadkłykciowych kości ramiennej i ustępują po zastosowanym leczeniu. 2. Transfikcja „skrzyżna” złamań nadkłykciowych kości ramiennej drutami „K” w sposób zadowalający stabilizuje odłamy w obu typach złamania (II i III wg Gartlanda). 3. Dobre wyniki daje anatomiczna, nie więcej niż dwukrotna zamknięta repozycja złamania, niezależnie od jego typu. 4. Wyniki repozycji zamkniętej i otwartej ze stabilizacją drutami „K” są porównywalne