Renal anemia is one of the major complications observed in patients with chronic kidney disease (CKD). It is caused mainly by a relative erythropoietin deficiency due to progressive damage of renal parenchyma. The primary goal of anemia treatment using available today ESAs is not only to improve the quality of life of patients but, above all to reduce cardiovascular mortality. The target hemoglobin concentration during application of ESA in CKD patients treated conservatively and renal replacement therapy patients was and still is being discussed among nephrologists. Based on the clinical trials performed so far, it seems that in patients with renal anemia we should individualise treatment with ESA, seeking partial rather than complete correction of anemia.
Niedokrwistość nerkopochodna jest jednym z istotnych powikłań obserwowanych u pacjentów z przewlekłą chorobą nerek (PCHN). Jest ona spowodowana głównie względnym niedoborem erytropoetyny wskutek postępującego uszkodzenia miąższu nerek. Podstawowym celem leczenia niedokrwistości przy pomocy dostępnych współcześnie czynników stymulujących erytropoezę (ESA) jest nie tylko poprawa jakości życia chorych, ale przede wszystkim zmniejszenie śmiertelności sercowo-naczyniowej. Docelowe stężenie hemoglobiny w czasie stosowania ESA u pacjentów z PChN leczonych zachowawczo, jak i dializowanych, było i nadal jest przedmiotem dyskusji w środowisku nefrologicznym. W oparciu o przeprowadzone do tej pory badania kliniczne wydaje się, iż w przypadku chorych z niedokrwistością nerkopochodną należy prowadzić indywidualizację leczenia z zastosowaniem ESA, dążąc raczej do częściowej niż całkowitej korekcji niedokrwistości.
Ta pozycja jest udostępniona na licencji Attribution-NoDerivs 3.0 Poland