Liturgia źródłem chrześcijańskiego działania

Abstract

La vita nell’intima comunione, nella stretta relazione con Cristo non si può separare dalla dimensione ecclesiale della morale, al contrario, la Chiesa diventa l’ambito costitutivo sia della fede sia della fede vissuta che è la vita morale del cristiano. L’enciclica Veritatis Splendor che assorbe le idee del Vaticano II e le sviluppa, nella risposta sul rapporto tra la verità, il bene e la libertà, vuole esprimersi sull’ultima verità dell’uomo stesso, e indica come risposta ultima e definitiva il Cristo stesso come principio della vita cristiana. La sequela di Cristo, la contemplazione continua del volto del Signore, la partecipazione alla vita di Dio sono al fondamento della dignità della persona e della sua vera libertà. La liturgia occupa il posto centrale nella realtà dell’esperienza personale perché proclama la dimensione etica del cristianesimo. La liturgia diviene la sorgente della vita morale dalla quale il cristiano deve partire e alla quale deve ritornare per rendere la fede coerente con la propria vita, vale a dire trasparente nella moralità. Tutto ciò dovrebbe tradursi nell’indispensabile obbligo alla formazione, innanzitutto umana, poi cristiana e in essa morale, spirituale e liturgica del credente. Nell’uomo stesso si realizza l’evento del dono e della risposta, della vocazione data e accolta.

Życie moralne chrześcijanina rodzi się z doświadczenia spotkania z Chrystusem i w tak przeżywanej relacji znajduje swoje uzasadnienie. Encyklika Jana Pawła II Veritatis splendor, podkreślając ścisły związek pomiędzy wolnością, prawdą a dobrem wypowiada się na temat ostatecznej prawdy o człowieku wskazując na Chrystusa jako fundamentalną zasadę chrześcijańskiego działania. Naśladowanie Chrystusa, kontemplacja Jego oblicza, uczestnictwo w życiu Bożym są fundamentem godności człowieka i jego prawdziwej wolności. Liturgia stanowiąca prawdziwe centrum życia Kościoła, jako święte działanie, w którym człowiek buduje relację z Bogiem, pozwala doświadczyć wskazanych tu elementów prawdziwej wolności. Spotkanie z Jezusem w liturgii, uczestnictwo w Misterium Paschalnym, rodzi bowiem nie tylko prawdę do wierzenia, ale także prawdę, którą trzeba żyć. W ten sposób liturgia jawi się jako źródło prawdziwej wolności człowieka, gdzie w konsekwencji wierzący uczy się realizować w pełni swoje człowieczeństwo. Można więc śmiało stwierdzić, że chrześcijańskie działanie, naśladowanie Chrystusa i moralna odpowiedzialność zyskują swoje źródło w przeżywanej liturgii, ale również na liturgii weryfikuje się ich autentyzm. Życie moralne domaga się więc rozwijania dialogu z Bogiem, rozkwitu życia sakramentalnego, by chrześcijanin mógł stać się znakiem obecności Boga w świecie. Wypływa stąd wymóg stałej formacji wierzącego: ludzkiej i chrześcijańskiej, a w niej moralnej, duchowej i liturgicznej, dla godnego dawania odpowiedzi na Boże powołanie.