Modlitwa – dialog człowieka z Bogiem

Abstract

The article discusses prayer as dialogue examining four major points: 1. First, the author raises the problem of the role played by faith in prayer. Many people define prayer as a dialogue with God but in fact they practice prayer as a monologue. The author attempts to answer the question why does this happen? 2. Secondly, he discusses the importance of the image of God in prayer. This issue is presented on two levels: the psychological and the theological. Psychology looks at natural mechanisms of a universal character, which allow the mind to draw an image of God. Theology, in contrast, is interested primarily in identification of the effects of grace and revelation and presents a personal God who enters a multidimensional relationship with man. 3. Thirdly, the author observes that dialogue with oneself constitutes the basis for dialogue with others including dialogue with God. He discuses this using references from the Bible and psychology. 4. Finally, the author outlines various forms of dialogue with God that correspond to the various forms of prayer. This are verbal and mental prayer, individual and communal prayer, prayer using certain texts and spontaneous prayer.

Do istoty dialogu należy komunikacja. W modlitwie słownej podmioty porozumiewają się przy pomocy komunikacji werbalnej, w której głównym narzędziem porozumiewania się jest język naturalny, zrozumiały dla osób biorących udział w komunikacji. „[…] język jest podstawowym środkiem służącym nie tylko komunikowaniu się i nawiązywaniu wzajemnych kontaktów, czyli wypowiadania się i rozumienia, ale także narzędziem poznania”. Komunikować się z kimś oznacza dzielić się jakąś myślą, prosić o coś, zlecać jakieś zadanie czy wyrażać opinię. Należy pamiętać, że w komunikacji biorą udział osoby i choć w tym rodzaju komunikacji posługują się słowem, ale słowo rodzi się we wnętrzu osoby i jeśli jest w niej harmonia, to w procesie komunikacyjnym zaangażowane są wszystkie wymiary osoby. Proces komunikowania możemy przedstawić przy pomocy schematu: nadawca→komunikat→kanał komunikowania→odbiorca. Ogniwem inicjującym dialog jest nadawca, który ma coś do zakomunikowania – wysyła komunikat. W przypadku komunikacji werbalnej kanałem komunikowania jest słowo. Komunikat jest skierowany do odbiorcy, który go odczytuje. Psychologia zwraca uwagę na to, że w kanale komunikacyjnym zjawiają się pewne przeszkody, które określane są jako „szum”, który utrudnia odczytywanie komunikatu, w przypadku modlitwy tym szumem może być brak wyciszenia czy brak skupienia.