Abstrakt:
Seksualne wykorzystywanie dzieci, zwłaszcza w okresie pre-pubertalnym, przez kobiety jest zjawiskiem dość mało rozpoznanym, co może nasuwać wniosek o marginalnym charakterze tego zjawiska. Kobiety, które dopuściły się przemocy seksualnej wobec dzieci zwykle są traktowane jako „przypadki z zaburzeniami psychicznymi” wobec których najbardziej uzasadnione jest podjęcie leczenia nie zaś oddziaływania resocjalizacyjno- terapeutyczne. Ze względu na to, że problematyka sprawców przestępstw seksualnych jest zdecydowanie lepiej rozpoznana i zbadana aniżeli kobiet dopuszczających się podobnych czynów, większość znanych programów oddziaływań terapeutyczno-resocjalizacyjnych powstało z myślą o mężczyznach. W odniesieniu do sprawczyń wykorzystywania seksualnego podobne programy dopiero powstają w oparciu o doświadczenia terapeutów.
Celem niniejszego opracowania jest wskazanie możliwości oddziaływań terapeutycznych i resocjalizacyjnych w środowisku otwartym, podejmowanych wobec kobiet wykorzystujących seksualnie dzieci. Takie ujęcie problemu wymaga wstępnej analizy etiologicznej i fenomenologicznej bowiem można sądzić, że w odniesieniu do kobiet znaczącą rolę odgrywać będą inne czynniki lub ich konfiguracje aniżeli w przypadku mężczyzn. Otwartym pozostaje także problem czy wypracowane wobec sprawców przemocy seksualnej formy oddziaływań terapeutycznych mogą znaleźć także zastosowanie w oddziaływaniach adresowanych do kobiet, które dopuściły się podobnych czynów. W opracowaniu przedstawiona zostanie także autorska próba wskazań resocjalizacyjnych nawiązujących do terapii gender – biased.
