Reinterpretacja postaci Hioba w starożytnym monastycyzmie chrześcijańskim

Abstract

Artykuł przedstawia wyniki badań nad rozumieniem i praktycznym znaczeniem postaci Hioba w starożytnym monastycyzmie. Reinterpretacja monastyczna stanowi jeden z elementów historii interpretacji tej księgi biblijnej. W okresie patrystycznym Księga Hioba była raczej używana do prezentowania chrześcijańskiej etyki i duchowości, a nie doktryny teologicznej. Wydaje się, że używali jej raczej chrześcijańscy autorzy greccy niż łacińscy, przytłoczeni przez Moralia Grzegorza Wielkiego. Literatura monastyczna z tego okresu zauważa biblijną typologię wewnątrz kontekstu ascetycznego. W życiu sławnych mnichów i wielkich mistrzów duchowych charakterystyczne są takie cnoty jak cierpliwość, walka ze złem i wytrwałość w znoszeniu cierpienia. Wielu starożytnych mnichów widziało w postaci Hioba wzór dla szukających życia w obecności Bożej.

This article presents the results of research in understanding and practical significance of the figure of Job in ancient monasticism. The monastic reinterpretation constitutes one of the elements of the history of interpretation of this biblical book in general. In the patristic period the book of Job, with its presentation of difficult theological views, has not been entirely congenial to the proponents of theological doctrine, but rather of Christian ethics and spirituality. Apparently the Greek Christian writers favored the book of Job. The Latins seem to have been overwhelmed by the Moralia of Gregory the Great. Monastic literature of that time notes the biblical typology within an ascetic context. Virtues such as patience, the struggle with evil and perseverance in bearing the sufferings appeared as a characteristic of famous monks and great spiritual masters. The biblical figures of Job is seen by the ancient monks as model for those seeking a life in God’s presence.