Miłość w jednym z najsłynniejszych romansów barokowych, "Nadobnej Paskwalinie" Samuela Twardowskiego, pojmowana jest jako całość dwoista, określona przez swoją "powierzchnię" i "głębię". Artykuł stanowi próbę wpisania takiej konceptualizacji miłości w szerszą tradycję, która rozpoczyna się wraz z Biblią i z powodzeniem kontynuowana jest w staropolszczyźnie.
Słowa kluczowe:dualizm; Nadobna Paskwalina; dekonstrukcja
