Abstrakt:
Pluralizacja i demokratyzacja szkolnictwa wyższego w Polsce sprawiła, że
znacznie zwiększyła się dostępność edukacji dla młodzieży wywodzącej się z rodzin o niższym statusie społecznym i niższym poziomie kapitału kulturowego. Tym
samym wyższe uczelnie coraz bardziej różnicuje nie tylko jakość kształcenia i
podział na wydziały i kierunki studiów, ale również pochodzenie społeczne i środowiskowe ich studentów. Jak się okazuje, to ono w znacznym stopniu determinuje styl studiowania, społeczną aktywność czy zachowania ekonomiczne, które
współcześnie stanowią szczególnie niedoceniane wymiary nierówności społecznych mające swoje wyraźne konsekwencje po ukończeniu studiów. Prezentowane
w artykule wyniki badań przeprowadzonych na uniwersytecie pokazują, że studenci pochodzących z różnych środowisk (wieś, miasto) różnią się nie tylko statusem społecznym i sytuacją materialną, ale przede wszystkim aktywność w trakcie studiów i znaczeniem nadawanym akademickiej edukacji. Efektem tego zróżnicowania mogą zaś być: odmienne usytuowanie w społecznej strukturze i na rynku pracy, a w konsekwencji reprodukcja lub pogłębienie obecnych już nierówności.
