Abstrakt:
Przedmiotem książki jest analiza orzecznictwa TK w zakresie wykładni zasady demokratycznego państwa prawnego po 1997r. Zamieszczenie w Konstytucji części zasad i reguł „odnalezionych” uprzednio w klauzuli spowodowało zawężenie jej wykładni do tzw. „zasad przyzwoitej legislacji”. Jednocześnie TK podkreśla aktualność dotychczasowych wypowiedzi orzeczniczych. Specyfikę tej wykładni można opisać w ramach rozróżnienia na zasadę państwa prawnego w szerokim (sensu largo) i wąskim znaczeniu (sensu stricto). Praca wyraża aprobatę dla orzeczeń interpretacyjnych TK. Zapewniają one systemowi prawa stabilność i trwałość oraz warunkują zaufanie obywateli do sposobu interpretacji. Rozwiązaniem występującego w tym względzie konfliktu pomiędzy TK a SN jest model kooperatywny z art. 22 ustawy o TK. TK nie wyklucza na przyszłość możliwości samodzielnego oparcia skargi konstytucyjnej na art. 2. Przejawem aktywizmu orzeczniczego jest utrzymanie „otwartego” charakteru klauzuli - może być ona punktem odniesienia przy kontroli konstytucyjności, wszędzie tam, gdzie brak jest szczegółowej normy konstytucyjnej. TK powołuje się przy tym na acquis constitutionnel.
