Zarzut potrącenia i sposób uwzględnienia przedawnienia po nowelizacji k.p.c. z 4 lipca 2019 r. w kontekście prawa do ochrony prawnej

Abstract

Artykuł jest poświęcony ocenie zmian w kodeksie postępowania cywilnego wprowadzonych ustawą z 4 lipca 2019 r., dotyczących zarzutu potrącenia i sposobu uwzględniania przedawnienia w postępowaniu klauzulowym i egzekucyjnym. Autorka dla właściwego zaprezentowania tego zagadnienia w pierwszej kolejności omawia stan prawny istniejący przed nowelizacją, następnie przedstawia obowiązujące unormowania, by na tej podstawie dokonać oceny rozwiązań prawnych. Przeprowadzona analiza prowadzi do wniosku, że ustawodawca, by usprawnić przebieg postępowania i zminimalizować ryzyko nadużywania zarzutu potrącenia w praktyce stosowania prawa, doprowadził do ograniczenia zakresu zastosowania tego zarzutu (art. 2031 k.p.c.). W efekcie, w ocenie Autorki, uda się usprawnić tylko te postępowania, w których zarzut potrącenia faktycznie był nadużywany. Per saldo jednak wzrośnie liczba powództw wytaczanych na zasadach ogólnych w celu dochodzenia samoistnego roszczenia w miejsce zarzutu potrącenia, powództw wzajemnych oraz powództw opozycyjnych (art. 840 § 2 pkt 2 k.p.c.). Za nieudane rozwiązanie Autorka uznaje także dodanie do k.p.c. przepisów normujących badanie przedawnienia w postępowaniu klauzulowym i egzekucyjnym (art. 7821 § 1 pkt 2, 797 § 11, 804 § 2 i art. 825 pkt 11 k.p.c.). Przepisy te wyręczają dłużnika, nakładając na wierzyciela kolejne obowiązki, co prowadzi do zachwiania równowagi procesowej. Autorka postuluje uchylenie budzących wątpliwości interpretacyjne przepisów dotyczących przedawnienia w postępowaniu klauzulowym i egzekucyjnym.

The article is devoted to the assessment of changes in the Code of Civil Procedure introduced by the Act of 4 July 2019, regarding the plea of compensation and the manner of taking into account the limitation period in clause and enforcement proceedings. To present the issue properly, the author first discusses the existing legal status before the amendment of CCP, then presents the applicable regulations to assess the legal solutions. to the conclusion that in order to improve the course of proceedings and minimize the risk The analysis leads of abuse of plea of compensation in the practice of applying the law, the legislator has limited the scope of application of this plea (Art. 2031 CCP). As a result, in author's opinion, it will be possible to improve only those proceedings in which the plea of compensation was actually abused. However, per saldo the number of actions brought on general principles to assert an independent claim in place of a plea of compensation, counterclaims and opposition actions (Art. 840 § 2 item 2 CCP) will increase. The author also considers adding provisions regulating the examination of limitation periods in clause and enforcement proceedings (Art. 7821 § 1 item 2, 797 § 11, 804 § 2 and art. 825 item 11 CCP) to the CCP as a failed solution. These provisions relieve the debtor by imposing further obligations on the creditor, which leads to imbalance the proceedings. The author postulates the repeal of provisions on limitation in clause and enforcement proceedings.