Abstrakt:
Pierwsze doświadczenia obecności diakonów stałych w Kościele w Polsce kierują nasze spojrzenie w kierunku Matki Bożej. Nie jest to zjawisko ani przypadkowe, ani wyjątkowe. Wiele rodzących się wspólnot, czy powstających nowych dzieł w Kościele, ma w swojej historii, szczególnie tej początkowej, odniesienie do Najświętszej Maryi Panny. Maryja staje się swoistym punktem odniesienia, a nawet fundamentem i filarem, na których wznosi się różne budowle na drodze wiary. A więc Maryja wchodzi w historię powołania, najpierw konkretnego człowieka, gdyż on tu jest najważniejszy, a następnie wspólnoty oraz różnych dzieł, które on zakłada.
Maryja od początku wpisana jest w obecność powołania diakonatu stałego w Kościele w Polsce. Pierwsze święcenia diakonatu stałego w naszym kraju odbyły się 6 czerwca 2008 r. w Toruniu . Przypomnijmy, że miały one miejsce w Sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Dodajmy, że Matka Boża Nieustającej Pomocy jest patronką diecezji toruńskiej . Tak więc pierwsze święcenia diakonatu w Polsce, które otrzymał żonaty mężczyzna, odbyły się przed obliczem Maryi, w cieniu jej koronowanego wizerunku. Tak więc to ona towarzyszy temu powołaniu od pierwszych chwil jego obecności w naszym kraju. Nie bez znaczenia jest zapewne i to, że w sanktuarium toruńskim Maryja jest obecna w znaku Nieustającej Pomocy. Diakoni stali od początku mają więc Nieustającą Pomoc na drodze odkrywania i realizacji swojego powołania . Nadmieńmy jeszcze, że kiedy w 2015 r. diakoni stali przeżywali swoje rekolekcje w Przysieku pod Toruniem, przybyli także do toruńskiego sanktuarium, gdzie jego kustosz o. Wojciech Zagrodzki, dokonał zawierzenia diakonów stałych oraz ich posługi Matce Bożej Nieustającej Pomocy .
W historii odniesień do Maryi pojawia się temat zawierzenia jej osobie: życia, powołania, posługi oraz różnych dzieł. I właśnie w tym kontekście chcemy przywołać obecność Maryi w przeżywaniu powołania diakona stałego. Poniżej przytoczę kilka myśli, a właściwie głównie kilka wypowiedzi, które mogą nam pomóc podjąć refleksję nad zrozumieniem oraz znaczeniem zawierzenia Maryi, którego dokonali diakoni stali na Jasnej Górze.