Social and cultural transitions are the starting point of our considerations. The growing role of women on the Italian labour market also determined linguistic discourse. The high point we would like to refer to is the municipal election in 2016 when in two metropolises, Rome and Turin, women (Virginia Raggi and Chiara Appendino) became mayors. A lot of doubts of linguistic nature appeared at that time. Interlocutors started to deliberate which forms are appropriate and should be used, and which would be depreciatory and regarded as a sign of discrimination. Theoretical frames of our debate are marked by lexicographical information and Italian linguists' opinions. Raggi’s and Appendino’s statements as well as words of people talking about them represent the practical part of the debate.
Punktem wyjścia naszych rozważań są przemiany społeczne i kulturowe. Rosnąca rola kobiet na włoskim rynku pracy zdeterminowała również dyskurs lingwistyczny. Kulmina-cyjnym momentem, do którego pragniemy się odnieść, są wybory samorządowe w 2016 roku, kiedy to w dwóch metropoliach – Rzymie oraz Turynie, burmistrzami zostały ko-biety: Virginia Raggi i Chiara Appendino. Pojawiły się wtedy liczne wątpliwości natury językowej. Interlokutorzy zaczęli zastanawiać się, które leksemy nazywające zajmowane przez nie stanowisko są stosowne i powinny być wykorzystywane, a których użycie jest dyskryminacyjne i deprecjonujące. Ramy teoretyczne naszych rozważań są wyznaczone przez informacje leksykograficzne oraz opinie włoskich językoznawców. Praktyczną część stanowią wypowiedzi Raggi i Appendino oraz osób o nich rozmawiających
