„Nasza ojczyzna jest w niebie.” Wykład św. Pawła na temat rzeczy ostatecznych w Liście do Filipian (Flp 3,1-4,1).

Abstract

As in the Letters to the Romans and the Galatians, the foundation of St. Paul's doctrine in the Letter to the Philippians is a righteousness that comes through faith in Christ (Phil 3:9). The Apostle proclaims this truth during a confrontation with his opponents referring at the same time to the fact which accompanied his call to discipleship. Paul divides his life into two stages: the one according to the law (kata. no,mon) and the present one “in Christ”. His attitude and experience of God have the value of paradigm and example. As the Apostle of the Nations broke with the precepts of the Law he encourages the Philippians to follow his example on the way to the Gospel. The Torah and its rules should be an anachronism (3:17). According to St. Paul, the way of the Gospel stretches between what is now and what Paul calls the participation in Christ's sufferings and the hope of resurrection which is the culmination of a Christian vocation. St. Paul bases his whole message in Phil 3:1-4:1 on these two theological and literary themes. It might be expressed using the paraphrase of the Apostle's words that both the Philippians and the growing Church should await the Lord (Kuri,oj), Jesus Christ as the Saviour who will transform the body of our humiliation so that it may be conformed to the body of his glory (Phil 3:21). This truth expresses the most succinct message of Paul's eschatology coming from the pages of the Letter to the Philippians.

Podobnie jak w Listach do Rzymian i do Galatów, podstawą doktryny św. Pawła w Liście do Filipian jest usprawiedliwienie z wiary w Chrystusa (Flp 3,9). Prawdę tę Apostoł wypowiada podczas konfrontacji ze swoimi przeciwnikami, powołując się jednocześnie na fakty towarzyszące jego powołaniu na urząd Apostoła. Paweł dzieli swoją egzystencję na dwie fazy: tę według Prawa(kata. no,mon)i obecną – „ w Chrystusie ”. Jego postawa i doświadczenie Boga ma jednocześnie wartość paradygmatu i przykładu. Podobnie jak Apostoł Narodów zerwał z przepisami Prawa, tak również dla Filipian, których wzywa do naśladowania go na drodze Ewangelii, Tora i jej zasady powinny stać się anachronizmem(3,17). Droga ewangeliczna według św. Pawła rozciąga się pomiędzy tym co teraz, a co Paweł nazywa „ udziałem w cierpieniach Chrystusa ”, a nadzieją zmartwychwstania, które jest zwieńczeniem chrześcijańskiego powołania. Na tych dwóch motywach teologicznych i literackich św. Paweł oparł całą treść swojego przesłania zawartą w Flp 3,1-4,1. Można ją wyrazić za pomocą parafrazy słów samego Apostoła Narodów: tak Filipianie, jak i rodzący się Kościół winni oczekiwać Pana (Kuri,oj), Jezusa Chrystusa jako Zbawiciela, który przekształci naszą poniżoną ludzką naturę, na podobieństwo swojego uwielbionego ciała (3,21). W tej prawdzie zawiera się najbardziej zwięzłe przesłanie pawłowej eschatologii płynące z kart Listu do Filipian.