Koraniczne wyrażenie «ṣibġa Allāh» w świetle arabskich tekstów chrześcijańskich

Abstract

Wyrażenie sibġa Allāh zawarte w Q2:138 nie cieszyło się dużym zaintereso- waniem współczesnych egzegetów Koranu. Celem tego artykułu jest próba odczy- tania znaczenia tego słowa w świetle wybranych chrześcijańskich tekstów języka arabskiego. We współczesnych tłumaczeniach Koranu sibġa było rozumiane przez tłumaczy raczej jako czasownik wyrażający czynność barwienia, zmiany koloru, lub też (rzadziej) informujący o nadaniu nowej tożsamości („religia”, a także „chrzest”). W perspektywie tekstów chrześcijańskich nie sposób jednoznacznie rozwiązać problem interpretacyjny terminu sibġa, który w tych tekstach odnosi się do potrój- nego „zanurzenia”, co w niektórych przypadkach można także przetłumaczyć jako „chrzest”. Biorąc zaś pod uwagę fakt, że w przeciwieństwie do tradycji syryjskiej, tradycja arabska nie odwołuje się do idei „farbowania”, będącej metaforą chrztu, można wnioskować, że termin ten przeszedł do słownictwa arabskich chrześcijan jako zapożyczenie z Koranu.

The Qur’ānic expression sibġa Allāh (2:138) was not much in the focus of interest of the contemporary commentaries to the Qur’ān. The aim of this paper is to try to reintepret the meaning of the expression in the light of the selected Arab Christian texts. Accorging to the contemporary interpretations of the Qur’ān, the verb sibġa renders either an action of colouring, change of colour, or also expresses an idea of gaining a new identity (religion or baptism). However, the selected Arab Christian texts do not give an unambigous solution with respect to the meaning of sibġa. In their light the expression may signify triple immersion that sometimes may be rendered by baptism. In contrary to the Syriac tradition, the Arab Christians did not refer to the idea of colouring as a metaphor of baptism, therefore one may suppose that from the Christian perspective the term is a borrowing from the Qur’ān.