Abstrakt:
Pamięć o bitwie na Kosowym Polu z 1389 roku była i jest jedną z konstytutywnych cech serbskiej tożsamości, oddziałującą od XIX wieku zarówno na serbską i południowosłowiańską pamięć kulturową (w tym wyrażaną przez dzieła literackie), jak i na praktykę polityczną. Teza tego artykułu jest następująca: wszystkie teksty dotyczące Kosowego Pola, z kluczowymi pochodzącymi z XIX wieku, które poddano tu analizie, są wariantami tego samego mitu, nie tylko dlatego, że opierają się na mitycznych opowieściach ludowych (pieśniach epickich itd.), lecz raczej dlatego, iż re-konstruują zawartą w nich mito-logikę (nawiązując do formalistyczno-strukturalistycznych teoretyzacji W. Proppa, C. Lévi-Straussa, E. Leacha, lecz również do ustaleń społecznego konstruktywizmu). Co więcej – czego dowodzi przykład Górskiego wieńca Petara II Njegoša – wspomniane teksty konstruują ową mito-logikę. To znaczy projektują ją wstecz na minione wydarzenia, historię, literaturę itd., i na ich interpretacje, narzucając określoną, spójną, mito-logiczną ramę odniesienia, która zwrotnie oddziałuje na teraźniejszość i przyszłość.
Ta pozycja jest udostępniona na licencji Attribution-NoDerivs 3.0 Poland