Abstrakt:
Seria pomiarowa z Żagania jest drugą po serii warszawskiej, której dane były uzyskane w ramach zorganizowanej sieci stacji meteorologicznych. Dane z okresu wczesnoinstrumentalnego (w tym szczególnie z XVIII wieku) stanowią istotne źródło informacji o zakresie zmian klimatu wywołanych głównie czynnikami naturalnymi. Pomiary temperatury powietrza w Żaganiu w latach 1781-1792 były wykonywane przy użyciu termometru ze skalą Reaumure’a. Średnia roczna temperatura powietrza dla analizowanego okresu była o 0,2°C wyższa od temperatury z lat 1971-2000 i wyniosła 8,0°C. Największym zakresem zmienności temperatura powietrza charakteryzowała się w przejściowych porach roku, przy czym wiosna była chłodniejsza od jesieni. Najchłodniejszy w całym okresie był 1785 rok (6,4°C), a najcieplejszy 1781 (9,6°C). Średnio najsilniejszy wpływ na wartość średniej temperatury rocznej miały wartości temperatury występujące wiosną i latem, natomiast w okresie 1788-1792 – zimą. Seria z Żagania silnie koreluje (współczynnik korelacji ponad 0,9 przy α=0,05) ze znanymi i dostępnymi seriami z Polski i Europy Środkowej z XVIII wieku.
