Abstrakt:
Zasadą jest, że rodzice mają obowiązek utrzymania dziecka, które nie jest jeszcze w stanie się samodzielnie utrzymać, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Nie ma w prawie polskim przepisu, na podstawie którego obowiązek alimentacyjny wobec dziecka gasłby automatycznie np. po
dojściu przez dziecko do pełnoletności. Nowelizacja kodeksu rodzinnego i opiekuńczego
z 13 czerwca 2009 r. dała rodzicom pełnoletnich dzieci wyraźną podstawę do uchylenia
się od wykonywania obowiązku alimentacyjnego (świadczeń alimentacyjnych) w trzech
przypadkach. Po pierwsze, gdy świadczenie alimentacyjne wiąże się z nadmiernym
uszczerbkiem dla rodziców. Po drugie, jeśli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania
możności samodzielnego utrzymania się. Po trzecie, jeśli żądanie alimentów jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Przedmiotem niniejszego opracowania jest analiza znaczenia i zakresu prawa do uchylenia się od wykonywania obowiązku alimentacyjnego (świadczeń alimentacyjnych), przesłanek uchylenia się oraz sformułowanie kilku postulatów de lege ferenda, wykorzystując rozwiązania zagraniczne.
