Podgórski, Zbigniew (red. t.); Szkurłat, Elżbieta (red. t.)
Abstrakt:
Następujące w ostatnich latach zmiany w szkolnictwie na wszystkich poziomach
kształcenia objęły m.in. zmiany w podejściu do edukacji, programowe
oraz organizacyjne. Zmiany w szkolnictwie wyższym, związane z wprowadzaniem
w Polsce Ustawy o szkolnictwie wyższym, realizacją procesu bolońskiego,
wdrażaniem Krajowych Ram Kwalifikacji, wymagają również od akademickiego
środowiska geograficznego rewizji dotychczasowych rozwiązań oraz wypracowania
nowego modelu kształcenia geografów w szkole wyższej. Pomimo
krytycznych ocen środowiska nauczycieli szkolnych i akademickich, dokonywane
są przekształcenia strukturalne i programowe, które wymagają nie tylko
uwagi, ale również określonych działań. Pojawia się zatem pytanie, jak w tej
nowej rzeczywistości funkcjonuje i ma funkcjonować szkolna edukacja geograficzna
oraz akademickie kształcenie geografów, jakie są skutki oraz pożądane
kierunki wprowadzanych zmian?
Przekazujemy Czytelnikom drugi tom Prac Komisji Edukacji Geograficznej
Polskiego Towarzystwa Geograficznego, którego celem jest próba spojrzenia na
edukację geograficzną na różnych etapach kształcenia oraz namysłu nad nią
zainteresowanych geograficznym kształceniem akademickim i szkolną edukacją
geograficzną. Tematyka opracowań tworzących poszczególne rozdziały obejmuje
więc odpowiadające sobie zagadnienia związane z akademickim kształceniem
geografów oraz współczesnymi problemami szkolnej edukacji geograficznej.
Bardzo istotnym problemem, jaki rysuje się od wielu dziesiątków lat, jest brak
wspólnych płaszczyzn działania i dobrej współpracy pomiędzy kadrą akademicką
a środowiskiem nauczycieli. Ideą przewodnią tomu jest ukazanie podobieństw
problemów edukacyjnych, rozpoznanie różnic i dysonansów edukacji
akademickiej i szkolnej w pojmowaniu współczesnych zadań geografii, zakładanych
efektów kształcenia, kryteriów ich oceniania, metodach kształcenia oraz
identyfikacja najważniejszych obszarów współdziałania. Idea ta nie zakłada tożsamości
problemów, jednakże akcentuje potrzebę wspólnych działań, gdyż od
poziomu edukacji geograficznej na wszystkich etapach kształcenia zależy
społeczny odbiór naszej dyscypliny i poza formalnymi efektami kształcenia geograficznego,
społeczna ocena jej przydatności.