The article aims to present some thoughts about secularization of sacrum and relation between sacrum, profanum and divinum. The secularization of sacrum is a serious problem in pastoral and educational work, especially in postmodernism and its “anthropological direction”. The trouble with sacrum is deeply rooted not only in West culture and civilization, but also within Christian community. The only cure in this crisis of sacrum (and, in fact, profanum) is remembered about divinum, God himself, who is not a myth or philosophical conception, but real person. To do it, it’s a necessary to take care about true Christian life and education, fully of love, faith and hope. Only true Christian can be a faithfully witness of Christ.
W artykule przedstawiono kilka wątków dotyczących sekularyzacji sacrum oraz relacji pomiędzy trzema sferami: sacrum, profanum oraz divinum. Sekularyzacja sacrum jest obecnie poważnym problemem w pracy pastoralno- -wychowawczej, zwłaszcza w kontekście postmodernistycznego „zwrotu antropologicznego”. Problem z kategorią sacrum jest głęboko zakorzeniony nie tylko w szeroko rozumianej zachodniej kulturze i cywilizacji, ale i w samej społeczności chrześcijańskiej. Jedynym lekarstwem na kryzys sacrum (i w rzeczywistości także profanum) jest pamięć o sferze divinum, o samym Bogu, który nie jest tylko mitem lub filozoficzną koncepcją, ale realną osobą. W tym celu należy kłaść szczególny nacisk na prawdziwe chrześcijańskie życie i wychowanie, pełne miłości, wiary i nadziei. Tylko prawdziwy chrześcijanin może być wiarygodnym świadkiem Chrystusa.
Ta pozycja jest udostępniona na licencji Attribution-NoDerivs 3.0 Poland